ENCADRE = FRAMED
CONGRATULATIONS! Ayoko masyado magdrama kaya I am going to make my note short and sweet…
Una akong nasabihan para gumawa ng script para sa December production ng AA noong unang GA ng taong ito. Kasabay noon ay may pinagdadaanan din akong malaking dagok sa buhay… Isang dagok na akala ko ay hindi ko kayang labasan.
Doon ako nagkaroon ng inspirasyon para gawin ang dulang ito.
Nagsimula akong mag-isip… Lahat nga ba ng tao ay nasosolusyonan ang mga problema nila? Sa tingin ko ay HINDI!
Marami sa atin ang hanggang ngayon ay nangangapa pa rin ng kasagutan sa mga kulang sa buhay nila.
May iba naman ay mas pipiliin na lang sumabay at makiayon para wala nang diskusyon at matanggap sila.
Meron diyan na sa sobrang pag-iisip sa mga problema nila ay nakakalimutan na ang iba pang mahahalagang bagay na dapat ding napapansin.
Ang iba, binulag na ng pagmamahal at gagawin ang lahat sa ngalan ng pag-ibig kahit nakakasama na ito sa kanila.
At may iba na dahil takot ay ayaw nang gumalaw sa kinalalagyan niya kahit ang ibig sabihin pa noon ay ipagpaliban ang sariling kaligayahan.
Hindi ba tama ako? Lahat ng tao ay nakakulong sa kani-kanilang paniniwala.
Lahat ng tao ay nakakahon.
Kaya dahil dito, kung minsan, mas pinipili natin na magbulag-bulagan at lokohin ang ating mga sarili na wala namang problema o mali.
Pero ang totoo ay meron…takot lang tayo kumawala at kung minsan din ay sanay at masaya na tayo sa ganoong kundisyon.
Hindi ako magmamagaling na nakalabas na ako at nakakawala sa pinakamalaking dagok ng buhay ko.
Pero pipilitin kong kumawala…
Pipilitin kong itaas muli ang aking sarili…
At hindi ko magagawa ang dulang ito kung wala ang mga sumusunod:
Sa DIYOS, dahil sa paggawa niya sa akin bilang isang ekstraordinaryong nilalang.
Sa mga kontrabida sa teleserye for continuesly inspiring me…
Kay Kuya Ryan sa tiwalang binigay niya at sa pagbibigay buhay sa dula ko.
Kay Ate Mariel sa pagdadala ng salapi sa produksyon
Sa aking AD at Ad.O, salamat din sa tiwala
Sa aking partner at *toooot* John, salamat at sorry.
Sa aking CHEVER, mahal ko kayo hanggang ngayon.
Sa BACKCHICK: Jhey, Ej at Jaymar…ipagpatuloy natin ang pagsasabog ng kagandahan sa AA
Salamat din sa nag-iisang GODDESS…Richard Uy
Sa aking mga buddies:
Jeffrey Go-u could have at least wrote me kahit isang letter
Andy Matias- salamat sa pag-ampon
Edge Caraon-anong bago sayo???
Kate Magno-di lang sa AA nagtatapos ang pagiging mag-buddies
At sa aking Future Buddies na magiging AD at Ad.O ng batch niya (isinusumpa ko!) ngayon pa lang ay salamat!
Sa KADA para sa pagtitiyaga sa akin tuwing lunch at uwian nila
AT siyempre sa pinakamamahal kong UBE.
Sa huli. Salamat sa ARTISTANG ARTLETS.
this is not yet the end of me...i am and forever will be AA's
CYRIL RAMOS
-Bitter Bitch-
CONGRATULATIONS! Ayoko masyado magdrama kaya I am going to make my note short and sweet…
Una akong nasabihan para gumawa ng script para sa December production ng AA noong unang GA ng taong ito. Kasabay noon ay may pinagdadaanan din akong malaking dagok sa buhay… Isang dagok na akala ko ay hindi ko kayang labasan.
Doon ako nagkaroon ng inspirasyon para gawin ang dulang ito.
Nagsimula akong mag-isip… Lahat nga ba ng tao ay nasosolusyonan ang mga problema nila? Sa tingin ko ay HINDI!
Marami sa atin ang hanggang ngayon ay nangangapa pa rin ng kasagutan sa mga kulang sa buhay nila.
May iba naman ay mas pipiliin na lang sumabay at makiayon para wala nang diskusyon at matanggap sila.
Meron diyan na sa sobrang pag-iisip sa mga problema nila ay nakakalimutan na ang iba pang mahahalagang bagay na dapat ding napapansin.
Ang iba, binulag na ng pagmamahal at gagawin ang lahat sa ngalan ng pag-ibig kahit nakakasama na ito sa kanila.
At may iba na dahil takot ay ayaw nang gumalaw sa kinalalagyan niya kahit ang ibig sabihin pa noon ay ipagpaliban ang sariling kaligayahan.
Hindi ba tama ako? Lahat ng tao ay nakakulong sa kani-kanilang paniniwala.
Lahat ng tao ay nakakahon.
Kaya dahil dito, kung minsan, mas pinipili natin na magbulag-bulagan at lokohin ang ating mga sarili na wala namang problema o mali.
Pero ang totoo ay meron…takot lang tayo kumawala at kung minsan din ay sanay at masaya na tayo sa ganoong kundisyon.
Hindi ako magmamagaling na nakalabas na ako at nakakawala sa pinakamalaking dagok ng buhay ko.
Pero pipilitin kong kumawala…
Pipilitin kong itaas muli ang aking sarili…
At hindi ko magagawa ang dulang ito kung wala ang mga sumusunod:
Sa DIYOS, dahil sa paggawa niya sa akin bilang isang ekstraordinaryong nilalang.
Sa mga kontrabida sa teleserye for continuesly inspiring me…
Kay Kuya Ryan sa tiwalang binigay niya at sa pagbibigay buhay sa dula ko.
Kay Ate Mariel sa pagdadala ng salapi sa produksyon
Sa aking AD at Ad.O, salamat din sa tiwala
Sa aking partner at *toooot* John, salamat at sorry.
Sa aking CHEVER, mahal ko kayo hanggang ngayon.
Sa BACKCHICK: Jhey, Ej at Jaymar…ipagpatuloy natin ang pagsasabog ng kagandahan sa AA
Salamat din sa nag-iisang GODDESS…Richard Uy
Sa aking mga buddies:
Jeffrey Go-u could have at least wrote me kahit isang letter
Andy Matias- salamat sa pag-ampon
Edge Caraon-anong bago sayo???
Kate Magno-di lang sa AA nagtatapos ang pagiging mag-buddies
At sa aking Future Buddies na magiging AD at Ad.O ng batch niya (isinusumpa ko!) ngayon pa lang ay salamat!
Sa KADA para sa pagtitiyaga sa akin tuwing lunch at uwian nila
AT siyempre sa pinakamamahal kong UBE.
Sa huli. Salamat sa ARTISTANG ARTLETS.
this is not yet the end of me...i am and forever will be AA's
CYRIL RAMOS
-Bitter Bitch-
No comments:
Post a Comment