Simula ng Pagbitaw?

Minsan, ang mga bagay na hindi na kayang panghawakan ay dapat na lamang bitiwan.

Buong buhay kong hinahanap ang taong iyon. "SIYA". Ang magpapatigil sa mabilis na ikot ng mundo. Ang magpapalambot sa bato kong puso. Ilang beses na rin akong nakakilala ng mga tao na inakala kong maarin maging sila ang hinahanap kong "SIYA". Ngunit, lagi ata akong nagkakamali.

Matapos ang pinakamabigat kong pagkahulog nang nakaraang 2006, ay masyado akong nakulong sa ideya na ngayong bukas na ako uling umibg at magmahal ay makikita ko na "SIYA". Kaya ipinagpatuloy ko ang paghahahanap hanggang sa nakita ko si tooot. At katulad ng mga nakaraan, hinayaan ko na naman ang aking sarili. Hinayaang kilalanin siya ng aking sistema at ng aking puso.

Hinayaan ko ang aking sariling mahulog sa kanya.

Humukay ako muli ng puwang sa aking puso upang ilaan para sa aking pagmamahal sa kanya.

Bagamat noong una pa lang ay alam ko na sa sarili ko na mahihirapan akong makuha siya ay itinuloy ko pa rin. Hinayaan ko lang ang aking sarili. Ang sabi ko kasi ay wala namang masamang umasang lumigaya din. At sa dami na ng pinagdaanan ko ay alam ko sa sarili kong karapat-dapat rin akong lumigaya.

Ngunit habang tumatagal, katulad nga ng sinabi ng isa kong kaibigan, nawawala na ang mga positive expectations. Naglalaho...

At katulad ng sinasabi sa akin madalas ni Reigning MRS. kapag tinatanong ko siya kung ano ang dapat kong gawin ang lagi niyang sagot ay "Alam mo na ang sagot, hindi mo lang matanggap na iyon na nga."

At tuwing naaalala ko iyon ang laging sagot lang na nraramdaman ng aking puso ay...

HINDIAKO MAMAHALIN NI TOOOT KAHIT KAILAN...WALANG PATUTUNGHAN ITO.

Kaya ngayon, nahihirapan ako...nanlulumo...nanlalambot...

HIndi ko kasi alam ang gagawin ko.

Gusto kong ipagpatuloy ang ginagawa ko kay tooot dahil masaya ako doon, pero alam ko naman na wala rin. At kung susuko naman ako ay kakainin ko ang pride kong ayaw na sumusuko dahil alam ko din naman na bakit ko kailangan mag-effort kung wala din naman.

Gusto ko nang bumitaw na ayaw ko...

Gusto ko nang tumigil na ayaw ko...

Gusto ko si tooot. Gusto ko siya makasam lagi. Pinapasaya niya ang araw ko. Pinapagaan niya ang mabigat kong tingin sa mundo. Gusto kong maging kami. Gusto kong manalo sa pagkakataong ito. Sawa na akong maging talunan sa pag-ibig. At higit sa lahat, gusto kong isampal sa lahat ng tao na kaya ko ring maging maligaya.

Pero nararamdaman kong baka hindi pa ito ang pagkakataon.

Sabi ko nga sa isa ko pa ng kaibigan kagabi,

"Dati sobrang tigas ko. Ang tigas ng tuhiod ko na kayang tumayo mag-isa kaya walang lumalapit upang makita ang kalambutan ng puso ko. Ngayon naman, masyado na atang malambot ang tuhod ko...nahuhulog na lang lagi kahit hindi naman sigurado kung may sasalo."